ผมอยู่จังหวัดกระบี่ครับ เป็นจังหวัดที่ฝรั่งเยอะมากๆ มีเรื่องฮาๆหลายครั้งเมื่อมีฝรั่งมาถามทาง
แต่เรื่องครั้งนี้ผมรู้สึกดีครับเลยเอามาแชร์
เมื่อคืนวันอาทิตย์ที่ผ่านมาครับ ช่วงเวลาประมาณ 3 ทุ่มครึ่ง
มีเรื่องหงุดหงิดหัวใจนิดหน่อยเซ็งๆก็เลยขับมอไซออกไปเซเว่นกะว่าจะซื้อเบียร์มาซดแก้เซ็งซัก 2 3 กระป๋อง
ใส่กางเกงขาสั้น + เสื้อบอล พร้อมนอนเต็มที่
มาถึงเซเว่นก็เข้าไปหยิบเบียร์ - จ่ายตังเสร็จออกมาที่รถกะลังจะเสียบกุญแจมอเตอร์ไซค์กลับ
ก็มีฝรั่งคนนึงเป็นผู้หญิง อายุน่าจะประมาณ 20 - 25 ปีครับ
เข้ามาหาผม (ตอนนั้นไม่มีใครเลย มีรถขนของที่กะลังคนของลง 7-11)
เค้าเริ่มต้นด้วยคำถามอะไรไม่รู้ผมไม่ทันตั้งหลัก และทำหน้างงใส่
จริงๆผมไม่ใช่คนโง่อังกฤษแบบไม่มีความรู้เลยนะครับ
ฟังพอรู้เรื่อง (ได้จากการดูซีรีย์ฝรั่งมาเยอะ) แต่การพูดนี่ถ้าเป็นเกรดคงติด F
แกรมม่งแกรมม่าไม่มีทั้งนั้น พูดเป็นคำๆ ไปพอรู้เรื่อง
พอผมทำหน้างงใส่ เค้าก็หยิบใบอะไรซักอย่างจากกระเป๋าตังมาให้ผมดู
(ตอนนี้ผมสังเกตุเห็นหน้าเค้าค่อนข้างประหม่าครับ น้ำตาคลอ อาจจะเป็นเพราะผมหน้าตาไม่น่าคบหาด้วย
และหลงทางในเมืองที่เราไม่รู้จัก มันคงวังเวงเอามากๆแน่ๆ)
พอผมดูก็รู้ว่าเป็นใบเสร็จของเกสเฮาส์ที่นึง เขียนว่า Pak-Up เกสเฮาส์
มีที่อยู่แบบละเอียดครับ
ผมดูถนนก็รู้ว่ามันถนนเส้นที่เรากะลังยืนอยุ่นี่แหละ แต่ผมไม่แน่ใจว่ามันไกลมั้ย
ก็เลยเอาที่อยู่หาแผนที่ในโทรศัพท์ แล้วก็ยื่นใบเสร็จคืนเค้า
ด้วยความเร็วของเน็ตเครือข่ายนึง (ประชด)
ไม่บอกว่าเครือข่ายไหน แต่ขึ้นต้นด้วยตัว D
ก็รีเฟรช 2-3 รอบ แต่ก็ไม่เจอในแผนที่ครับ
พอฝรั่งเค้าเห็นว่า not found เค้าก็ทำหน้าเสีย น้ำตาคลอหนักกว่าเดิม - -a
ผมก็คิดอะไรไม่ออก จะขอใบเสร็จเค้าอีกรอบกะว่าจะเอาไปถามพนักงาน 7-11 ข้างใน
โชว์โง่ก่อนเลยด้วยการพูดคำเดียว ชี้ไปที่กระเป๋าเค้าบอกแล้วว่า bill
เค้าก็ทำหน้างง
ผมก็ยิ่งประหม่าไปใหญ่ คิดในใจทำไมกูไม่ตั้งใจเรียน eng วะ
ผมก็นึกคำพูด พูดไปเรื่อยๆ
จนไปถึงคำว่า address เค้าเลยอ๋อขึ้นมา 55
หยิบใบเสร็จขึ้นมาอีกรอบ ผมชี้เข้าไปใน 7-11 แล้วบอกว่า
I will ask someone
เค้าก็พยักหน้าทีนึง
ผมก็เดินเข้าไป เอาใบเสร็จไปให้พนักงานเค้าดู พนักงานก็เลยบอกมาว่า
เดินไปทางซ้ายมือของ 7-11 ราวๆ 500เมตร
ผมขอบคุณพนักงาน แล้วเดินออกมาบอกฝรั่งคนนั้นครับว่า
Go this way พร้อมชี้ไปทางซ้าย
เค้าก็ถามกลับมาว่า
how far ? (หน้าตาเค้ายังประหม่าไม่หายนะ)
ตอนนั้นในใจผมคิดว่า ไทยกับอังกฤษคงจะใช้หน่วยเมตรเหมือนกัน(ไม่ได้คิดเรื่องตัวเลขเลย) เลยตอบไปว่า
"ห้าร้อยเมตร" กลับมาคิดๆแล้วอยากเขกหัวตัวเอง กูบอกฝรั่งว่าห้าร้อยมันจะเข้าใจมั้ยวะ
ฝรั่งก็งง แล้วก็ถามอีกครั้ง what ?
ผมก็ตอบไปซ้ำ ห้าร้อยเมตร
ฝรั่งคนนั้นคงคิดในใจว่ากูคุยกับคนป่าที่ไหนอยู่แน่ๆ
ด้วยสติอันน้อยนิด ผมก็เลยคิดได้ว่า กูพูดภาษาไทยอยู่ - -a
เลยบอกเค้าไปว่า
i mean five hundred meter
เค้าก็อ๋อขึ้นมา (อยากเขกหัวตัวเองจริงๆ)
เค้าก็ถามว่า this way ? พร้อมชี้ไปทางนั้น
ผมก็ตอบไปว่า yes
เค้าก็ขอบคุณผมครับ แต่หน้าตาเค้าก็ยังไม่หายประหม่านะ เหมือนเค้าเพิ่งจะหลงมาจากทางนั้นหรืออะไรแบบนี้
ทางนั้นเปลี่ยว + ทางแยกเยอะครับ ผมกลัวเค้าจะหลงอีก
ผมก็เลยตัดสินใจว่าผมไปส่งเค้าดีกว่าเพราะว่า 500เมตร มันไม่ได้กินเงินค่าน้ำมันผมซักเท่าไหร่ แต่คงซื้อความสบายใจของเค้าได้เยอะแน่ๆ
ผมก็เลยบอกไปว่า you can come with me
ผมเดินไปขึ้นมอไซค์ พร้อมชี้เบาะหลัง
ตอนนั้นคงจะเป็นการตัดสินใจครั้งใหญ่ในชีวิตเค้าว่า จะเสี่ยงเดินหลงทาง
หรือจะเสี่ยงนั่งซ้อนท้ายมอเตอร์ไซค์ชายหนุ่มร่างอ้วนหนวดเครารุงรังหน้าตาไม่ห่างจากโจรใต้เท่าไหร่
ผมไม่รู้จะทำยังไง ผมหยิบกระเป๋าตังขึ้นมาหยิบบัตรประชาชนของผมเอง
ยื่นให้เค้าพร้อมมือถือผม
แล้วบอกเค้าว่า upload to your facebook
คือจะสื่อถ่ายรูปบัตรประชาชนผมลงเฟสเค้าเถอะ
ถ้าผมทำร้ายเค้าเค้าจะได้ให้เพื่อนรู้ว่าหน้าแบบกูนี่แหละทำร้าย
เค้าก็เลยยอมซ้อนมอเตอร์ไซค์ผม
(แต่ไม่เห็นเค้าอัพโหลดอะไรนะ อีกอย่าง ผมลืมนึกด้วยว่าไม่ได้ปลดรหัสผ่านให้เค้า - -a เพิ่งมานึกออก)
ผมก็เลยขับรถพาเค้าไปที่เกสเฮาส์ครับ
ขับรถใช้เวลาไม่กี่นาที แต่ถ้าเดินนี่นานแน่ๆ เปลี่ยวด้วย
พอถึงที่เค้าก็ขอบคุณผมยกใหญ่ หน้าตาสดใสขึ้นมาทันที
น้ำตาไหลด้วย แต่ผมเดาว่าคงจะโล่งอก
แล้วเค้าคืนบัตรประชาชนกะโทรศัพท์ให้ผม
แล้วหยิบแบงค์ม่วงในกระเป๋าตังเค้ามาจะให้ผม
(ฝรั่งเค้าไม่เข้าใจหรอว่าคนที่ไม่เห็นแก่เงินมันก็มีนะในโลก - -a)
ผมก็บอกเค้าว่า no no i cant take it แล้วก็ยิ้มให้
เค้ายิ้มตอบ
ผมบอกเค้าว่า dont lost again na
เค้าหัวเราะออก
ผมเลยหยิบเบียร์ 1 จากสามกระป๋องที่อยู่หน้ารถ
แล้วยื่นให้เค้าบอกว่า for you
เค้าก็ทำท่าจะรับไม่รับดี ผมยื่นมือให้อีกรอบเค้าเลยรับไป
แล้วผมก็บอกเค้าว่า
welcome to krabi
have a nice trip na
ก็บอกลาแล้วก็กลับบ้านครับ
นี่เป็นครั้งแรกเลยที่ผมสนทนากะฝรั่งเป็นเวลาเกิน 2 นาที
หวังว่าตอนนี้เค้าคงเที่ยวสนุกอยู่กับครอบครัว
ดีใจที่ทำให้ทริปของเค้าสมบูรณ์ขึ้นอีกนิด
เพราะผมก็มีความฝันจะไปเที่ยวบ้านเค้าเมืองเค้าเหมือนกัน
และหวังว่าถ้าผมไปและผมหลง จะมีคนมาช่วยผมบ้างนะครับ 555
จากคุณ ใจคุณแหละ เว็บพันทิป
http://pantip.com/topic/30833523
